Opgeven is geen optie #1 – De voorbereidingen tot nu toe

Foto: Bart van Delft

Binnenkort is het zover voor Bart van Delft, hij zal op 6 juni zo vaak mogelijk naar de top van de Alpe d’Huez proberen te fietsen. Hij haalt hiermee geld op voor onderzoek in de strijd tegen kanker. Hiervoor moet uiteraard flink getraind worden, want je komt de 14 km tellende Alpenreus niet zomaar op. Hoe combineer je dit met een druk leven? Bart geeft de lezers van Oosterhout Nieuws wekelijks een exclusief inkijkje in zijn voorbereiding voor Alpe d’Huzes.

Korte terugblik

Aangezien dit mijn eerste blog voor Oosterhout Nieuws is ben ik jullie ook een kleine introductie en terugblik verschuldigd. Op 10 maart heb ik de knoop doorgehakt om mee te doen met Alpe d’Huzes. Na verschillende confrontaties met deze verschrikkelijke ziekte in onze familie- en vriendenkring was voor mij het moment aangebroken om mijn hobby in te gaan zetten voor het goede doel.

Door blijven trainen

Met spinning-lessen ben ik de winter goed doorgekomen. Waar ik andere jaren vanaf oktober/november binnen bleef zitten, ben ik dit jaar door blijven trainen. Net of er iets me al wist dat ik de conditie nog ergens hard nodig ging hebben. Andere jaren was het ‘klassieke voorjaar’ het hoogtepunt van mijn wielerseizoen, met prachtige tochten als ‘De Ronde van Vlaanderen’, ‘Parijs-Roubaix’, ‘De Amstel Gold Race’ en ‘Luik-Bastenaken-Luik’ is dat een feest voor iedere wielerfan. Vorig jaar fietste ik alle vier de amateur-edities, dit jaar stond alleen ‘De Ronde’ op het programma, een mooie eerste test. Het grote nadeel van ‘De Hoogmis’ – zoals de Vlamingen deze tocht noemen – is dat het steevast in het eerste weekend van April valt. Je bent dus met naweeën van Carnaval aan het trainen om de Vlaamse Kasseien-heuvels te kunnen bedwingen. Mede door een enorm drukke periode voor Carnaval met werkzaamheden voor de Oosterhoutse Carnavals Stichting en CV De Pierewaaiers was het spinnen helaas eventjes op een lager pitje belandt. Het kwam dus aan op een korte eindsprint richting 6 april. Al met al viel de 140 kilometer tellende tocht goed mee, buiten wat materiaal-pech dan. Tijdens de eerste kasseien-strook hoorde ik wat rammelen, maar op de eerst klim was het echt mis; ik verloor mijn achterwiel en kort daarna ging ook nog mijn band lek. Het gevoel was niet goed en de laatste kilometers heb ik alleen gefietst, maar eenmaal over de finish voerde het goede gevoel weer de boventoon. De statistieken op Strava spraken mijn mindere gevoel ook tegen, het was zelfs de snelste editie van de afgelopen vier jaar.

WTC Klein Verzet

De weken daarna ging de training verder met recreatieve tochten op zondag met de gezellig club van WTC Klein Verzet en zo vaak als mogelijk spinning-lessen in de sportschool volgen. Helaas gooit een drukke werkagenda nog wel eens roet in het eten, sinds juli vorig jaar werk ik bij een mooi reclamebureau op de prachtige Heuvel in Oosterhout. Het is een dynamisch bedrijf met mooie klanten, maar we hebben het momenteel zo druk dat er wel eens een kleine avond overwerken in zit. Zo ook de afgelopen twee weken was dat het geval, er kwam een deadline aan voor een magazine en tsja; werk gaat voor hè. Er is dus de afgelopen weken iets minder gespind dan eigenlijk goed zou zijn. Hopelijk krijgen we dit nog ingehaald in de komende drie weken.

Voor het goede doel

Op het gebied van de donaties heb ik echt totaal geen klagen, in het nieuwsbericht dat eerder deze week op Oosterhout Nieuws geplaatst is was al te lezen dat het minimale donatie-bedrag al ruim overschreden is. Is dat genoeg? Het antwoord daarop is uiteraard nee! Nog iedere dag krijgen er veel mensen te horen dat ze te maken hebben met die vreselijke ziekte. Er is dus altijd meer geld nodig voor onderzoek zodat we met z’n allen kanker kunnen overwinnen. Heeft iemand toevallig afgelopen donderdag op RTL4 gezien hoe Chantal Janzen mee liep in het Prinses Maxima Medisch Centrum voor kinderoncologie? Zo niet, kijk het eens terug via de link onderaan deze blog. Het maakte op mij in ieder geval wederom grote indruk om te zien hoe een heel zorgteam er alles aan doet de beste zorg te bieden aan veel te jonge kinderen die te maken hebben met kanker, in welke vorm dan ook.

De echte helden

In 2016 hebben wij zelf kunnen zien hoe het daar aan toe gaat toen ons petekindje er behandeld werd. Dat zijn pas helden, zowel die kindjes als de artsen en verpleegkundigen die daar werken. Terugkomend op de donaties, ik ben enorm dankbaar voor iedereen die gedoneerd heeft tot nu toe. En of het bedrag nu groot of klein is, iedere euro helpt. Binnenkort worden de logo’s gereed gemaakt van een aantal bedrijven die hebben gedoneerd om op mijn speciale Alpe d’Huzes shirt te worden gedrukt. Deze bedrijven komen met name uit mijn eigen kring van bekenden, ondernemers uit de omgeving van Oosterhout. Maar uiteraard ook mijn werkgever steunt me om naar boven te kunnen ‘vlammen’ op 6 juni. Daarnaast komt de support ook van ver, een Zwitsers bedrijf wil mijn campagne steunen en blijft niet langer neutraal in de strijd tegen kanker.

#Opgevenisgeenoptie

Als het weer een beetje mee wil werken gaan we de komende dagen weer lekker buiten op pad om mooie trainingstochten te fietsen, mocht dit niet lukken. Dan gaan we gewoon, net als gisteren, naar binnen om te spinnen. Als ik dan, net als afgelopen donderdag, naar huis loop met de avondzon op mijn gezicht weet ik genoeg: Opgeven is geen optie. Tot volgende week.

Bart

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen