Opgeven is geen optie #3 - Joost mag het weten

Binnenkort is het zover voor Bart van Delft, hij zal op 6 juni zo vaak mogelijk naar de top van de Alpe d’Huez proberen te fietsen. Hij haalt hiermee geld op voor onderzoek in de strijd tegen kanker. Hiervoor moet uiteraard flink getraind worden, want je komt de 14 km tellende Alpenreus niet zomaar op. Hoe combineer je dit met een druk leven? Bart geeft de lezers van Oosterhout Nieuws wekelijks een exclusief inkijkje in zijn voorbereiding voor Alpe d’Huzes.

Nog minder dan drie weken

Het echte aftellen is begonnen, nog iets minder dan drie weken tot aan Alpe d’Huzes. Een mooi moment om de berg eens te ontleden. De komende drie blogs zal ik iedere week 7 bochten uiteenzetten om zo een beter beeld de vormen van de 21 bochten naar de top.

Bochten met namen

De bochten van Alpe d’Huez hebben allen een nummer en de naam van een winnaar van een Touretappe eindigend op de top. Hier komen mythische namen voorbij als Coppi, Armstrong en Pantani. De cijfers tellen af tot aan de top, letterlijk aftellen dus. Vanaf de voet van de klim is er direct vuurwerk, percentages van boven de 10% vliegen je om de oren. Met name de eerste drie kilometer zijn erg zwaar, maar hier alle energie verspillen is geen optie, je moet reserves houden voor de resterende 10,8 km. De bochten volgen elkaar steeds sneller op en de percentages zakken wat, reken je niet rijk, want vanaf bocht 15 gaat het weer flink zeer doen. Hieronder een overzicht van deze eerste zeven bochten:

Bocht 21: 806 meter: Fausto Coppi (Italie) 1952 Lance Armstrong (U.S.A.) 2001
Bocht 20: 880 meter: Joop Zoetemelk (Nederland) 1976 – Iban Mayo (Spanje) 2003
Bocht 19: 900 meter: Hennie Kuiper (Nederland) 1977 – Lance Armstrong (U.S.A.) 2004
Bocht 18: 922 meter: Hennie Kuiper (Nederland) 1978 – Frank Schleck (Luxemburg) 2006
Bocht 17: 965 meter: Joachim Agostinho (Portugal) 1979 – Carlos Sastre (Spanje) 2008
Bocht 16: 980 meter: Joop Zoetemelk (Nederland) 1979 – Pierre Rolland (Frankrijk) 2011
Bocht 15: 1025 meter: Peter Winnen (Nederland) 1981 – Christophe Riblon (Frankrijk) 2013

Ervaringen delen

Maar ja, dit soort feitjes zeggen niet zo veel, het echte gevoel van Alpe d’Huez kun je alleen horen van mensen die er zijn geweest. Net voordat ik dit schrijf draai ik de deur op slot, Joost is op visite geweest om te praten over zijn ervaringen met de berg, de ziekte, de beleving, de tranen, de berg en alles dat op me af zal komen op 6 juni.

Daar word ik stil van…

Man man man, dit komt binnen. Deze avond heb ik meerdere malen met tranen in mijn ogen gezeten, net als Ilse, maar ook Joost. Hij heeft zijn portie wel gehad, zonder te veel in detail te treden kan ik zeggen dat ik diep respect heb voor zijn strijdlust en (schijnbaar) positieve kijk op het leven. Het lijntje is dun en terwijl de naald de plaat van Coldplay raakt giert de emotie door onze woonkamer. Het doet veel met Joost, juist deze muziek heeft hem geholpen tijdens zijn eerste herstel van die rotziekte. Zijn verleden maakt hem tot ambassadeur van het eerste uur voor mijn deelname. Terwijl hij vertelt over het kerkje dat de klokken zal luiden voor alle deelnemers op 6 juni komen alle haren op mijn lijf overeind. Hij verteld met zoveel passie over wat me te wachten staat, daar word ik stil van.