Sinds 23 weken zijn de drie kandidaten van de Afvalrace Oosterhout gestart met hun programma. Zij gaan er in het komende half jaar onder leiding van een personal coach alles aan doen om fitter, gezonder en gelukkiger te worden. Op oosterhout.nieuws.nl schrijven zij in een wekelijkse blog hun ervaringen, hoogte- en dieptepunten, moeilijke momentjes en bereikte resultaten. Hieronder de 23e blog van Joyce.
Hallo lieve volgers!
JA! JA! JA! Ik durf nu toch wel voorzichtig te zeggen dat het beter gaat met mijn kaak! Ik gebruik al een paar dagen geen pijnstillers meer! Wat ben ik hier ontzettend blij mee! Het heeft gewoon iets meer tijd nodig gehad om weer rustig te worden na de behandelingen bij de endodontoloog. Het is nog niet helemaal over en de behandeling moet nog afgemaakt worden, maar ik ben hier al enorm blij mee zoals jullie waarschijnlijk wel zullen begrijpen!
Ik heb zelfs deze week met de trainingen weer ‘gewoon’ kunnen springen en die vreselijke jumping jacks ook weer ‘gewoon’ kunnen uitvoeren! Hoe vreselijk ik die op dat moment ook vind.. ben toch blij dat ik ze weer mee kon doen! En het belangrijkste.. erna kwam het wel even iets meer opzetten maar dat zakte snel weer.. Me is dus happy!
Hoe deze week er verder uit zag?
Helaas geen pt met Jochen want hij was een beetje ziek en zijn gezondheid gaat natuurlijk voor! Natuurlijk heb ik netjes thuis mijn workouts gedaan en ben ik 2x bij Eric gaan trainen. Woensdagochtend in Oosterhout en vrijdagochtend op Jeugdland in Ulvenhout.
Heerlijk was het in het zonnetje op Jeugdland! Natuurlijk altijd eerst een warming up! Hierna volgen er altijd verschillende oefeningen. De ene keer ligt de nadruk op bijvoorbeeld de benen, een andere keer op de armen en dan weer op de buik. Ook aan de conditie wordt gewerkt en na afloop ‘lekker’ een rondje uitlopen rondom het voetbalveld.
Wat een verschil! Nog wel op eigen tempo.. maar voor een rondje voetbalveld draai ik mijn hand niet meer om! Aan het begin van de afvalrace was ik na een kwart veld al kapot!
Moest ook wel om mezelf lachen deze week.. ik had Sem onder de douche gezet en wat deed ik ondertussen? Sqauten op de overloop haha! Sem komt ook regelmatig op mijn nek zitten.. ‘staan mama’! En dan.. weer zitten! Staan.. zitten.. Alle beweging is meegenomen 😉
Het is fijn om te merken dat Jochen en ook Eric er ook voor me zijn als ik ergens mee zit. Ik leer ervan. Soms bekijk je dingen dan toch net even anders of zet je dingen even opzij omdat je er toch nog even niets mee kan. En laten we ook Brenda niet vergeten! Zo begaan met de afvalrace en, ik praat nu even voor mijzelf, begaan met mij als persoon.
Mijn weegschaal ging gestaag naar beneden maar ineens blijft hij al een paar dagen hangen. Dit maakt me een beetje onzeker maar Jochen heeft nu iedere dag contact met me en hij zorgt ervoor dat ik scherp blijf. Gewoon volhouden!
Eric liet me vrijdag ook even goed naar mezelf kijken. Wie is Joyce nu? Hoe ga ik met dingen om? Ik sprak ook mede afvalracer Jill (Breda) even en laat ik zeggen dat wij vrouwen elkaar begrijpen 😉 Iedereen maakt dingen mee in zijn of haar leven of komt voor dingen te staan waar je je zorgen over maakt. Het gaat erom hoe je hiermee om gaat. ‘Vroeger’ had ik al snel weer naar de snoep gegrepen om dat gevoel van ergens tegenaan hikken een soort van weg te eten. Nu doe ik dat laatste niet en probeer ik er in mijn koppie ook anders mee om te gaan al is dat soms nog best moeilijk voor zo’n druktemaker als dat ik ben :$ Wat een zelfkennis 😉
Dan die naderende 1 april.. weten jullie dat dat nog maar 20 nachtjes slapen is! En net nu heeft die verrekte weegschaal bedacht even lekker stil te gaan staan! Oké oke, kan van alles zijn.. hormonen, spieren, vocht.. Maar hey.. niet mijn eten.. en daar gaat het om! Die cijfertjes gaan wel weer zakken.. Mijn voeding is wel zo om dat ik van de week echt complimenten kreeg dat ik het zo goed vol blijf houden zelfs als iemand een heerlijk koekje of iets voor mijn neus op zit te eten. Ja! Natuurlijk blijft het me iets doen en vind ik zoiets nog steeds heel lekker.. die balans waarin zo’n koekje ooit wel weer kan komt ook wel weer.. maar nu nog even niet!
Op school kreeg ik ook complimenten van andere moeders deze week.. ‘Wat zie je er goed uit’, ‘je kunt het echt zien nu’, ‘wat ben je mooi’. Super lief! Werd er gewoon een beetje verlegen van!
Moet trouwens wel toegeven dat ik op 1 moment deze week niet zo sterk was.. De buren staan regelmatig met een bordje eten voor de deur. Het gezin komt uit Syrië en wat kunnen zij heerlijk koken! Vaak erg gezond met kip en veel groenten, maar van de week was er.. cake! En wat voor cake! Schuldig! Ik ben gezwicht voor een plakje cake.. voelde me erna gelijk schuldig en ben ook eerlijk naar Jochen en Eric geweest..
Nu wil dat ene plakje echt niet zeggen dat je hierdoor niet afvalt of wat dan ook.. maar toch.. gewoon nog even niet doen! Ja.. die 20 nachtjes slapen.. Soms vang ik iets op over het finish gala (hè Eric 😉 .. al ging dit over Breda) en ohw wat wordt het spannend allemaal! Kijk er ook wel erg naar uit.. maar dan.. na 1 april.. wat dan?
Het laatste dat ik wil is dat er kilo’s terug aan gaan komen! Zonde van al dat harde werken! Kan ik het al alleen? Nee, ik denk het niet. De voeding wel.. ik weet heus wel wat wel en wat niet, maar ik blijf toch die stok achter de deur wat sporten betreft nog even nodig hebben denk ik.. Coaching kan zo belangrijk zijn!
Ik ga, ik denk net als jullie, genieten van het heerlijke lente zonnetje! Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend en heel graag weer tot volgende week!
Liefs, Joyce!
