Vorige week zondag liepen diverse Oosterhouters mee met de Singelloop in Breda. Fabiënne Huisman en Erik Oomes proberen minimaal 15.000 euro op te halen voor Alzheimer Nederland onder de naam “Oosterhout loopt voor een Alzheimervrije generatie”. Dit keer de laatste blog van Fabiënne.
Het is gelukt!
Trots en dankbaar, zo voel ik mij al de gehele week. Zondag kleurde Breda groen door Oosterhout loopt voor Alzheimer, wij zijn in Breda niet onopgemerkt gebleven! De ochtend start voor alle lopers bij café Parkzicht, waar Corné zijn deuren open heeft gezet voor alle deelnemers van onze loop. Prachtig om te zien hoe samen sporten verbroedert en motiveert. De sfeer is fantastisch, het enthousiasme groot. Iedere deelnemer brengt zijn of haar eigen volgers mee. Als ik de Generaal Mazcekstraat in loop en zie hoeveel mensen op terras zitten en op straat staan…een gevoel van trots overvalt mij.
Ren je rot
Ons ochtendprogramma zit vol. Erik en ik ontvangen de lopers van de tien kilometer, we staan een journalist van BN De Stem te woord, we haasten ons naar de grote markt waar we op tv komen bij Breda nu voor Omroep Brabant, vervolgens verplaatsen we ons naar het Chassé waar we een interview hebben bij radio 076. Alle aandacht die wij krijgen voor Oosterhout loopt voor Alzheimer is voelbaar in Breda. Veel mensen complimenteren ons met de actie, we zijn zichtbaar en we stralen iets positiefs uit met onze 292 lopers.
Mathieu is mijn haas
Het is bijna twee uur als wij ons verplaatsen naar de start. Mijn schoonouders en Rob zijn daar ook, dat is zo fijn om nog even geknuffeld te worden. Ik ben zenuwachtig en zij nemen dit bij mij weg. Mathieu Verlinde, die ik ontmoet heb bij Fittr, is mijn loopmaat, hij gaat mij, op mijn verzoek, naar twee uur proberen te hazen. Hazen betekent dat hij precies weet wat het tempo moet zijn en hij drijft mij naar deze tijd. Iets te ambities blijkt na zestien kilometer. Mijn reeds befaamde zestienkilometerdip. Ik heb het zwaar en mijn tempo gaat juist achteruit. Het is bloedheet en mijn teentjes en benen doen pijn. Ik stel mijn doel bij: dit is mijn eerste halve marathon, uitlopen is het belangrijkste. Starten om twee uur vind ik lastig merk ik tijdens het lopen. Een hongergevoel overvalt mij en in mijn hoofd stoei ik met het parcours. Tijdens de 21 kilometer loop je namelijk twee keer dezelfde ronde, ik constateer dat dit echt niet mijn voorkeur heeft. Sommige stukken vind ik zwaar en ik weet dus direct dat ik het straks nogmaals moet lopen.
De Boschstraat
Eindelijk loop ik de Boschstraat voor de tweede keer in. Massa’s mensen aan de kant. Heel veel bekenden. Hard gejuich als ik voorbij ren. Wauw, kippenvel… Aan het einde van de straat wacht Erik op mij. Hij wil binnen anderhalf uur lopen, dus hij is klaar en wij gaan nu samen, hand in hand over de finish voor Oosterhout loopt voor Alzheimer. Op de Markt zie ik het bord finish hangen. Ik ben zó ontzettend blij dat ik er ben. Wat is dit een pleuris eind zeg (Je had gelijk pap), maar ik heb het gedaan en ik heb het gehaald. Mijn netto tijd is twee uur en vijf minuten. Lopen in twee uur is dus niet gelukt, maar I fucking did it!
De cheque
’s Avonds om acht uur komt er iemand van Alzheimer Nederland naar De Stapmolen om onze cheque in ontvangst te nemen. Op zondagmiddag zitten we nog altijd op ruim €14.000. Er wordt door iedereen reclame gemaakt, gevraagd, gejaagd naar de laatste centjes. Een paar minuten voor acht schrijven Erik en ik samen de cheque. Het is gelukt €15.000 gaat naar Alzheimer Nederland. Maandagochtend ben ik vroeg wakker. Met een gelukzalig gevoel en een grote glimlach op mijn gezicht, maar ook met heel pijnlijke benen en teentjes, lees ik op Facebook wat onze actie voor impact heeft. Het is een daverend succes. Erik en ik zijn ongelofelijk trots en dankbaar: het is gelukt!
Gisteren bestaat niet meer
Afgelopen blog schreef ik over het nummer Gisteren bestaat niet meer. Afgezien van het feit dat ik dit nooit zal vergeten, blijven wij knokken voor een Alzheimervrije generatie. Gisteren moet blijven bestaan, als is het maar omdat dit één van de tofste dingen is die ik ooit heb georganiseerd. Nogmaals oprechte dank voor iedereen die zijn of haar steentje heeft bijgedragen aan onze actie en dank je wel Erik voor alles, ik ga je nog missen!
Fabienne Huisman
