Om de week lees je een actueel gedicht van de Oosterhoutse dichter Marjanekke. Dit maal over de storm Ciara.
Ciara
Geen mens zal mij vergeten
mijn snelheid was enorm
ik ben besproken en gemeten
men noemde mij een storm.
ik lustte hoge bomen rauw
heb menig takje afgeslacht
de mensen riepen ‘wauw!’
‘is er al een naam bedacht?’
een team van meteorologen
gaven mij een sjieke naam
zij leken allen opgetogen
en trots op mijn bestaan.
ik maakte wilde plannen
en blies met groot gemak
stapels riet en rijtjes pannen
van een veilig nieuwbouw dak.
ik leek wel een artiest
op winderig tournee
men voelde mij het liefst
in de duinen en aan zee.
mijn boezemvriend ‘de regen’
schudde mij een natte hand
en mompelde verlegen
‘jij stond gisteren in de krant.’
de hagel keek oogluikend toe
toonde weinig van begrip
steeds als ik iets spannends doe
schiet zij in een winter dip.
ik dronk koffie met de donder
hij zei; ‘jij bent in vorm.’
‘dit is tamelijk bijzonder
voor zo’n onervaren storm.’
het briesje hield haar zuchtje vast
en stuurde mij een brief
ze betreurde alle overlast
en sloot af met #doeslief.
ik ging nog even langs de mist
écht een vage vent
onze zogenaamde analist
beloofde mij een concurrent.
hij had het van een kennis
nou je snapt, ik schrok me dood!
ze noemen hem storm Dennis
en hij traint voor code rood.’
ik heb die Dennis opgewacht
en riep; ‘hey gozer dit verlies je!’
tot ik een moment terugdacht
aan de woorden van het briesje.
toen heb Dennis uitgezwaaid
onder het motto #doeslief
maar als hij straks niet netjes waait
stuur ik hem alsnog… een brief.
© Marjanekke
- KLIK HIER voor de Facebookpagina Marjanekkes Gedichten
- Mis niets uit Oosterhout en en geef je op voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief
