Op 7 oktober lopen diverse Oosterhouters mee met de Singelloop in Breda. Fabiënne Huisman en Erik Oomes proberen minimaal 15.000 euro op te halen voor Alzheimer Nederland onder de naam “Oosterhout loopt voor een Alzheimervrije generatie”. Zij zullen beiden regelmatig een blog verzorgen op Oosterhout Nieuws over hun ups en downs in de aanloop naar hun loop. Dit keer de vijfde blog van Fabiënne.
Samen lopen verbroedert
Zondagochtend zeven uur, mijn wekker gaat. Tijd om op te staan en mezelf klaar te maken voor mijn laatste grote groepsloop met Enforce ter voorbereiding van onze Alzheimerloop tijdens de Singelloop in Breda. Aankleden: alleen maar dry fit, het gaat wellicht regenen, lange of korte mouwen? Wandelwol tussen de teentjes, want anders worden mijn teentjes nog blauwer. Pipokousen tot aan de knie, want anders krijg ik last van mijn kuiten. Zweetbandjes om, want ik transpireer snel. Op tijd ontbijten anders haalt mijn stoelgang mij in en dat wil ik natuurlijk niet, zeker niet nu we met zo een grote groep lopen. Voor de zekerheid zakdoekjes mee… Bandana om, laatste stuk banaan in mijn mond. Meid op leeftijd hè, je moet er wat voor over hebben. Net als ik op de fiets wil stappen, word ik gebeld: Kristel: “Ik kom eraan hoor, niet zonder mij vertrekken, op mij wachten.” Ik merk het ook, samen lopen verbroedert, samen staan we sterk.
Kleine oogjes
Ik fiets de markt op en zie bij De Beren de loopclub staan, velen hebben nog kleine oogjes. Wie bedenkt dit op zondagochtend om half negen? Ik… sorry! De groepen worden verdeeld, bij iedere groep een trainer van Enforce. Eén voor vijf kilometer en één voor twaalf kilometer. Er bestaat ook een beetje een gek groepje, daar behoor ik toe, wij combineren beide afstanden en een enkeling plakt daar dan nog iets aan vast. Ik heb mezelf voorgenomen om vandaag negentien kilometer te rennen, voor mijn zelfvertrouwen. Ik vind een partner: Antoine, hij wilt dat eveneens, later blijkt dat Kristel ook doorloopt. Met drieën rennen wij iets meer dan negentien kilometer. Jeh! Gehaald. Na een uur start het gemiezer, na anderhalf uur gaat dat over in keihard regenen. Steeds weer die verrekte zestien – zeventien kilometerdip. Eerder gaf ik al aan dat pratend hardlopen nog behoorlijk pittig voor mij is, aangezien ik altijd alleen loop. Maar ruim negentien kilometer rennen èn moeten praten, is een volstrekt nieuwe uitdaging. Tegelijkertijd op mijn ergste dip zakte een van de trainers af naar dit “achterlopertje” en kletste mij er letterlijk doorheen.
Weersverwachting
Obsessief kijk ik nu al naar de weersverwachting van zeven oktober en ik zie het al… druppeltjes… Ik ben een beetje zenuwachtig voor mijn allereerste en tevens allerlaatste halve marathon in mijn leven. Wat eet je als je om twee uur ’s middags moet rennen? Wat als het keihard regent en er staat niemand meer voor ons aan de kant? Ik schuif alle onzekerheden opzij en denk aan ons doel: Alzheimer Nederland. Wij lopen met zijn allen voor een Alzheimervrije generatie, dan maar zeiknat en ontregelde darmen. Ik ga ervoor. Doneer aan onze actie. Op naar zeven oktober, op naar een Alzheimervrije generatie.
Fabiënne
- KLIK HIER om jouw bijdrage te doneren
- KLIK HIER en geef je op voor de nieuwsbrief van Oosterhout Nieuws!
