In het kader van het 30-jarig jubileum van Kookclub LCC schrijft Dolores maandelijks een vrolijke inspirerende column over eten en koken.
Eerst eten!
Als hobby-kok is een kookwinkel altijd leuk en de moeite waard om te bezoeken. Gewoon om je te verlekkeren aan al die mooie spullen. Potten en pannen, handige mesjes, bakjes, bakvormen, roosters, planken, pureeknijpers of stampers. En dan al die mooie en handige apparaten, de toonaangevende merken of een heel praktisch apparaat dat hetzelfde doet, maar waarvoor geen grote advertenties worden gemaakt, waardoor die goedkoper is. De vraag is altijd, heb ik dat wel nodig (meestal niet echt, want het lukt nu ook) maar soms is er gewoon iets nieuws of beters op de markt gekomen. Of heb je het echt nodig omdat…
De laatste keren dat je een ovenschotel maakte, de kerntemperatuur net te laag was. Dat wil je niet, daar kan ik zo enorm van balen, zeker als je gasten te eten hebt. Dat is mij onlangs twee keer vlak achter elkaar gebeurd… Aan warm eten moet je wat mij betreft bij wijze van spreken “de bek kunnen branden” echt goed warm, dus op pad voor een thermometer. Ik had al zo’n ouderwetse oven-thermometer maar die is niet in alle situaties even praktisch.
Heb nu zo’n dingetje gekocht waarop je de tijd of de gewenste kerntemperatuur kunt instellen. Er zit een dunne & lange stalen kabel aan, met een fijne/dunne stalen pen; die zet je in je gerecht in de oven en die kan blijven zitten. De thermometer zelf staat op je aanrecht, superhandig. Kerntemperatuur van je gerecht even opzoeken op internet, instellen en klaar.
Eerste keer getest met een zalm Wellington – had ik nog niet eerder gemaakt- die echt goed gelukt en vooral heel erg lekker was. Toch nog een les geleerd; als het piepje is afgegaan, ook nog op een tweede plek even testen (trek je ovenwanten aan 😊), want in het midden van de dikke moot, was de zalm maar nèt goed, een minuutje langer in de oven was wellicht iets beter geweest.
De uitdaging in deze Wellington is om de spinazie redelijk droog (lees vooral niet te nat) te houden. Dat lukt goed als je die bereid in een brede pan zodat het vocht goed kan verdampen. Daarna laten afkoelen zonder deksel, dat helpt ook weer een beetje. Eventueel uitknijpen in zo’n groente-netje. De geraspte citroen die in dit recept wordt gebruikt, maakt het gerecht echt af (en de kruidenroomkaas is natuurlijk ook een pareltje in dit gerecht). En best heel makkelijk om te maken.
Een zalmmoot is natuurlijk nooit ‘’vierkant”, dus het dunnere stuk heb ik dubbelgevouwen zodat de vis overal even dik was en (ongeveer😊) even gaar wordt. Het deeg aflakken met een beetje geklutst ei en bakken maar. Chique hoor zo’n grote Wellington op tafel.
Volgende keer maak ik ‘m met mootjes zalm, een plakje bladerdeeg en uiteraard de spinazie en kruidenroomkaas. Je maakt dan per persoon een mini-wellington. Die kan je mooi presenteren op een groot bord, met een beetje spinaziesalade met kleine tomaatjes en geroosterde pijnboompitjes. Ik zie het nu al voor me…
Met culinaire groet,
Dolores
Culinaire Tip: Zalm Wellington by CuliSandra
- www.kookclublcc.nl
- Volg Oosterhout Nieuws ook op Instagram, Facebook en Twitter
- Adverteren op Oosterhout Nieuws | Abonneer je op onze gratis nieuwsbrief
