Sinds enkele maanden zijn de kandidaten van de Afvalrace Dongen/Oosterhout gestart met hun programma. Zij gaan er in een half jaar onder leiding van een personal coach alles aan doen om fitter, gezonder en gelukkiger te worden. Op oosterhout.nieuws.nl schrijven zij in een wekelijkse blog hun ervaringen, hoogte- en dieptepunten, moeilijke momentjes en bereikte resultaten. Hieronder de 13e blog en een vlog van John.
Hallo beste bloglezers,
Het is een drukke week geweest. Ik ben deze week begonnen met een sportief zeer actieve maandag. Natuurlijk was er de reguliere maandagavond groepstraining van 19.30 tot 20.30 maar dat was niet alles. Na deze training ben ik samen met nog 5 andere deelnemers van de Afvalrace en de 90 dagen challenge een proefles Floatfit gaan volgen bij Recreatieoord De Warande. Het sportbedrijf van de gemeente Oosterhout was zo aardig om ons deze les te sponsoren.
Floatfit is een nieuwe sportvorm die is overgewaaid uit het Verenigd Koninkrijk. Bij Floatfit wordt les gegeven op een drijvende mat, de Aquabase. Op deze mat voer je oefeningen uit terwijl je continue bezig bent je balans te houden op de bewegende mat. De bewegingen van de mat op het water zorgen voor de extra intensiteit en een training die niet te vergelijken is met welke andere training dan ook!
Natuurlijk had ik vooraf wel wat opgezocht over deze sportvorm maar ik moet bekennen dat het, ondanks de hoge intensiteit en de enorme energie die het kost, een erg leuke vorm van sporten is die ik echt nog wel vaker zal gaan doen. Namens alle deelnemers wil ik Syl bedanken voor het regelen en natuurlijk ook dank aan Marieke en John voor het geven van de les en het maken van de foto’s en filmopnames.
“Oude” garderobe
Deze week heb ik ook een start gemaakt met het opruimen van mijn “oude” veel te grote kleding. Het kon echt niet meer. Al mijn shirts etc. hingen volledig uit model aan mijn lichaam. Na dus wat shopmomenten was het nu het moment om wat kleding weg te gooien. Dat is fijn om te kunnen doen maar de dag erna is het best lastig. Daar sta je dan voor je kast zonder je oude vertrouwde outfits.
Terugblik
Fase 3 van de Afvalrace is aangebroken. In deze fase gaan we werken aan een levensstijl om fit te blijven. Het is nu ook het moment om terug te kijken naar de eerste 4 maanden van het traject op weg naar de nieuwe John.
Als ik het zelf zou moeten zeggen dan kon het vrij kort en bondig. Het zijn 4 maanden geweest die vrij snel om zijn gevlogen. In deze maanden is er veel veranderd en heb ik veel tijd doorgebracht op het sportveld en weinig thuis. Maar uiteindelijk is het “maar” enkele maanden en met veel resultaat zonder veel honger of grote moeilijke momenten. Maar naast mijn leven in de Afvalrace heb ik natuurlijk ook nog een sociaal leven. Om de mensen die mij dierbaar zijn en de echte vrienden de juiste aandacht te geven is er soms weinig tijd over. Hoe deze mensen over mij denken in combinatie met de Afvalrace is voor mij in grote lijnen helder maar om het duidelijk te maken heb ik gevraagd of ze een stukje zouden willen schrijven.
Hieronder vind je de stukjes die geschreven zijn door onze zeer goede vrienden Arno en Marleen en een stukje geschreven door mijn vrouw Marleen Broeke.
Marleen
(al jaren een hele goede vriendin)
Ik ken John al 21 jaar, kwam ik achter toen ik nadacht wat ik over hem kan vertellen. Ik leerde hem kennen via mijn neef toen we uitgingen in Zeeland. Hij was toen al wat gezet maar ik heb daar nooit op een vervelende manier tegen aan gekeken want het was altijd gezellig met hem. En daar draait het voor mij om in het leven. De laatste jaren zag ik hem wel wat meer gewicht krijgen en dat het hem soms moeite kostte om dingen met zijn zoon te doen. Dat vond ik jammer voor hem, omdat hij wel graag dingen wilde doen. Ik vind het een dappere beslissing dat hij zich heeft ingeschreven voor dit traject, dat toont kracht! Erg knap, met de juiste begeleiding, al zoveel gewichtsverlies voor elkaar te hebben gekregen. Hij krijgt nu een andere manier van leven aangeboden en die pakt hij met beide handen aan. Gezond eten en heel veel sporten. Jammer voor zijn vrouw Marleen dat ze hem nu iets minder ziet, maar het is voor het goede doel. John, je doet het super goed.
Met oud en nieuw waren wij bij John en zijn gezin thuis en hebben een gezellige avond gehad. Waar we normaal heel veel op tafel zetten waar we niet altijd over nadachten behalve als het maar lekker is. Hebben we nu ook gekeken of het gezond was. Er waren genoeg gezonde lekkere dingen en John en wij hebben heerlijk gegeten. En natuurlijk een gezellige avond gehad.
John je doet het super goed, je hebt een andere mind set en meer conditie gekregen de laatste maanden. En natuurlijk ben je al super veel kilo’s kwijt. Ik ben super trots dat jij dit voor elkaar krijgt er kunnen nog velen van leren. (waaronder ik zelf)
Dikke knuffel Marleen
Arno
(al jaren een hele goede vriend en de man van marleen)
Ik heb John leren kennen als een gezellige vent en waarbij gezelligheid zeker voorop staat. Deze levenswijze heeft hem zeker lange tijd in de weg gestaan denk ik. Ik heb met John samen een bootcamp gedaan en daar zag ik een totaal andere John, nog steeds gezelligheid voorop, maar nu ook met doorzettingsvermogen en strijdlust om de overtollige kilo’s weg te werken. Net als mijn vrouw Marleen ben ik ontzettend trots op John met wat hij nu al bereikt heeft. Mijn steun heeft hij en zal jij altijd houden en ik kan niet wachten om weer een bootcamp of iets anders sportiefs met hem te doen. John, je bent een kanjer en hou dit vol.
Groeten, Arno
Mijn vrouw Marleen en zoon Sem
Ik ken John niet anders dan de grote teddybeer, ik voelde mij gelijk heel erg veilig bij hem (en nog steeds) John was/is erg ijdel, nette kleding aan, haren goed in model want als je dikker bent hoef je er nog niet als een slons bij te lopen. Naar eigen zeggen had hij toen al wel meerdere pogingen gedaan om af te vallen maar dan sloeg hij er in door, viel in zeer korte tijd veel af en verviel daarna weer in oud gedrag want “ik ben niet voor niets een Bourgondiër!!!!” John wist door heel Nederland ook de weg maar dat was altijd aan de hand van restaurants, cafetaria’s, etc. Noem maar een plaats op en John wist je te vertellen waar er ergens een goed eetplekje was.
Het mag geen geheim zijn dat ook ik van lekker eten hou, dus een match made in heaven. De ideale ontspanning was dan ook een avondje uit eten met vrienden , er zijn serieus momenten geweest dat de halve menukaart de revue passeerde.
We gingen samenwonen, de lekkerste dingen werden in huis gehaald maar tevens kregen wij rond die tijd te horen dat John last had van cystenieren. Doordat dit een bekende erfelijke aandoening was en we meerdere malen in de familie geconfronteerd zijn met deze aandoening ben ik mij steeds vaker zorgen gaan maken. Wat als het echt verkeerd zou gaan, zouden ze hem dan nog wel willen helpen? Meerdere gesprekken heb ik met John hier over gevoerd, telkens zou hij er iets mee gaan doen en telkens duurde het maar erg kort. De snoeppapiertjes in zijn nachtkastje waren het bewijs……
Vorig jaar zag ik op Facebook bij toeval een blog van de afvalrace, de voor en na foto’s spraken vanzelf. Dit leek mij echt iets voor John. Afvallen met een coach in een groep met nog meerdere mensen die kampen met overgewicht. Een flinke stok achter de deur want John kan niet zo goed tegen kritiek, zijn eer te na om dan daar op de weegschaal te gaan staan en niet afgevallen te zijn.
Zondag 17 juli was het dan zover, een notificatie dat er weer ingeschreven kon worden voor de afvalrace. De bedoeling was dat ik hem zou inschrijven maar hij deed het gelukkig zelf. De weken daarna veranderde er al iets bij John, hij zou er echt voor gaan. Groot was de teleurstelling dat hij niet werd uitgekozen, toch zou hij gaan sporten al was het dan in mindere mate de knop was nu echt om. Ongeveer een maand later kon John door omstandigheden toch meedoen aan de afvalrace, de coaches hadden gezien dat hij er echt voor ging, wat was hij trots.
Nu zijn we ondertussen aangekomen bij fase 3, John is al bijna 30 kilo afgevallen. Hij heeft meer conditie, heeft een gezondere kleur maar vooral is hij een heel stuk zelfverzekerder geworden. De afgelopen maanden zijn echt niet altijd gemakkelijk geweest. Niet alleen John is in een traject gestapt, ook wij doen daar in mee. John is veel weg van huis en onze zoon vraagt bijna elke week wel een keer wanneer papa genoeg is afgevallen want dan kunnen we weer naar het restaurant 😉 Het is voor een goed doel, we krijgen er een “nieuwe” John voor terug. En wij zijn heel erg trots op hem!!!!
