Vuist tegen kanker: hoog inzetten

Het gaat hard en dan heb ik het niet alleen over de dagen die aftellen richting Alpe d'HuZes, ook het donatiebedrag dat Sander en ik bij elkaar hebben begint serieuze vormen aan te nemen. Iedereen bedankt daarvoor. Als we in een voetbalstadion zouden zitten zouden we het publiek steeds luider 'tien, tien, tien, tien' horen schreeuwen, want ja de € 10.000 komt steeds dichterbij. Hoe mooi zou het zijn als we die grens voorbij zouden gaan, het maakt mij in ieder geval trots om te zien dat er zoveel mensen zijn die hun steentje bij willen dragen.

We zetten dus hoog in: minimaal € 10.000 ophalen voor onderzoek naar de genezing van kanker, hopelijk zes keer de Alpe d'Huez beklimmen en dat allemaal met zoveel mogelijk aandacht voor het nut van ons initiatief. Onze inzet is dus zoals de Oosterhoutse BOMBAST zou zeggen HOOG! Hopelijk zien mensen het niet als arrogantie of bravoure, mensen die deze verhalen mee lezen in ieder geval niet denk ik. Maar een beetje trots en zelfverzekerd worden we er wel van, net zoals dat Mathieu van der Poel onlangs aan de start van de eerste Giro etappe stond. Wij mogen de snelspanners van zijn wielerschoenen natuurlijk nog niet eens aandraaien, maar de vergelijking is in zekere zin wel te maken.

Mathieu is in een paar jaar tijd onder het grote publiek in de lage landen uitgegroeid tot een echte volksheld. Met nuchtere en relativerende opmerkingen die zo uit het boekje van 'Cruijff' zouden kunnen komen weet hij met de druk en verwachtingen fantastisch om te gaan. En ook als het even niet lukt of grandioos mis gaat zoals op de Olympische Spelen, dan weet hij dit als geen ander te verwoorden en van zich af te laten glijden. Op vrijdag 6 mei 2022 was het voor de wielerminnende supporters eindelijk zover, de start van de eerste 'normale' grote ronde in 2 jaar tijd. De eerste etappe van de Giro zou verreden worden van Boedapest naar Viségrad, met op het einde een venijnige klim die Poeleke op het lijf geschreven stond. Ga er maar aan staan, presteren als de hele wereld er vanuit gaat en er naar verlangd dat je daar de roze trui pakt. En ja hoor, net als vorig jaar in de verplaatste Tour de France pakt Mathieu op het moment dat iedereen weet dat het voor hem mogelijk is zijn kans en komt als eerste over de meet. Hij lijkt geen last te hebben van faalangst of de immense druk, ik denk dat er na zijn wielerloopbaan nog wel carrière als begenadigd spreker in zit. Wij hebben natuurlijk een stukje minder druk, maar toch zie ik iedere donatie of ieder bericht dat binnen valt als een spreekwoordelijk duwtje tegen het achterwerk om op 2 juni de Alpe op te fietsen. Is dat dan druk? Wij zien het als support, wij leggen onszelf de druk op om het uiterste uit onszelf te halen.

Dus ja, wij zetten hoog in: zoveel mogelijk donaties en als wederdienst ons uiterste best over een kleine twee weken. Maar ik denk dat iedere patiënt met kanker hetzelfde doet, die zet ook hoog in. Het hoogst haalbare zelfs: totale genezing. Dat is het summum, de roze, gele of rode trui van hun eigen grote ronde. Maar dat is alleen haalbaar als er nog meer onderzoek wordt gedaan. Mathieu heeft zijn ploegmaats nodig, wij jullie aanmoedigingen en de patiënten van nu en de toekomst de best denkbare behandeling. Alpe d'HuZes ligt over twee weken alweer achter ons, de komende twee weken gaan Sander en ik ervoor zorgen dat wij die 'vuist tegen kanker' kunnen maken.