Jan Melis, drager van het Grootkruis in alle gradaties, lid in de Orde van Oranje-Nassau, betrokken Kaokelaar, Grootste Dweil, enzovoort, enzovoort, enzovoort heeft ons verlaten. En dat belooft wat voor Petrus, die voortaan een RoodGroene hemelpoort moet bewaken, terwijl Jan iedereen met wat trompetmuziek welkom heet. Jan was een carnavaller in hart en nieren en was bij veel activiteiten ( altijd even enthousiast ) meer of soms iets minder betrokken. Dat gold onder andere voor het Kaokelgala, de Optochtcommissarissen VOC, de Alternatieve Smulnarren Organisatie ASO en natuurlijk de Kaaise Dweildag dat een initiatief was van Jan en dankzij hem een groots spektakel werd.

Jan was altijd in voor iets aparts en, samen met zijn maat Jeroen Oomen, kwam hij tot grootse dingen. Zo is hij ooit op bezoek geweest bij de Prins van Utrecht. Hij werd hierin begeleid door ASO. Met de bus naar Utrecht. Jan kreeg een officiële ontvangst als Prins van Kaaiendonk van de Utrechtse vereniging die dacht dat ze Zijne Ontzettendhoogheid met Groot Gevolg uit Kaaiendonk op bezoek hadden. Wisten zij veel. Maar een top-avond voor iedereen. Of de laatste kilometers van de marathon van New York uitlopen in een loodzware Dweil. Iets wat wel hele mooie foto’s heeft opgeleverd, maar voor Jan was het laatste stuk hierdoor een martelgang, al bleef hij lachen. De marathon van New York heeft hij twee keer gelopen en tussendoor onder andere ook nog die van Londen. Ook de ROPArun heeft hij diverse keren ‘gelopen’ en muzikaal ondersteund.

Jan was een geschoold muzikant, gevormd op het conservatorium, en spelen op zijn trompet was een van zijn grote liefdes. Vanaf zijn militaire dienst tot een paar jaar geleden was Jan lid van het Fanfare Korps Genie (Militair Orkest Koninklijke Landmacht) met optredens op Taptoe’s waar hij de solo’s blies door heel Europa en vaak voor een groot publiek. Optredens waar Jan terecht trots op was. Als Ceremonieel Trompettist kon je hem inhuren bij welke gelegenheid dan ook. Ook op andere terreinen was Jan actief, waaronder: Solexo 1 op 70, Filmtheater de Bussel en het Parkfeest waar hij in het kot de bonnen verkocht. Op iedere Carnavals-zondagochtend ging Jan in hoogsteigen persoon een speciaal gemaakte taart bezorgen bij de Prins.

En onder Prins Mienus VII werd Jan benoemd tot Grootste Dweil. Een eretitel die na hem nooit meer is uitgereikt en voor altijd aan Jan verbonden zal blijven. De titel Grootste Kaai heeft hij nooit gekregen, maar dat had hij eigenlijk ook niet nodig. Hij zorgde er zelf wel voor dat hij in de belangstelling stond en waardering kreeg. Met name zijn bijzondere kledingstijl droeg daaraan bij. Altijd keurig gekleed in maatpakken die hij zelf liet maken en met geruite stoffen die hij zelf in Engeland ging uitzoeken.

Jan zou Jan ook niet zijn als hij zijn 50e verjaardag met Abrahamdag zou vieren als alle andere Abrahammen. Nee: Jan kwam strak in het pak met een antieke Rolls Roys met chauffeur aan bij het gemeentehuis, waar de rode loper voor hem werd uitgerold en hij zich als een staatsman liet verwelkomen door de burgemeester. Dit in tegenstelling tot alle andere Abrahammen, die zojuist met de bus waren aangekomen en buiten nog stonden te wachten. Op de een of andere manier lukte het hem, gedurende tientallen jaren, om uitgenodigd te worden voor het Wiener Debutanten Ball. Een chique en exclusief gezelschap, waarvan de kinderen hun dansdebuut maken. Jan was altijd present, in smoking en met een knappe vrouw aan zijn arm.

Zijn liefde voor dans en muziek uitte zich ook in het bezoeken van tal van musicals. Jan was een levensgenieter, maar kon ook mopperen als de beste. Dat viel wel eens verkeerd, maar gelukkig kon Jan daar ook wel tegen en vaak kwam daar dan ook wel weer een leuke actie uit. Jan was de eerste die een enorme Kaaiendonkse vlag met Narrenkop had. Voor het eerst officieel in zijn tuin in d’n Dahlia gehesen door Prins Mienus XII. Daarna wapperde de vlag bij elke gelegenheid. De vlag is nu gestreken, maar Jan laat ons een schatkist met mooie herinneringen na.