Eens per maand lees je een actueel gedicht van de Oosterhoutse dichter Marjanekke. Dit maal gaat het gedicht over het afvalprobleem. De natuur betaalt
Verse sprietjes gras
en vriendelijke takken
zijn bedolven onder glas
en gescheurde vuilniszakken.
Stapels plastic flesjes
glinsteren in de flauwe zon
verderop wat fastfood restjes
en hoge bekers van karton.
De gedumpte kunststof buis
heeft de container nooit gehaald
en is samen met het gasfornuis
in een donker bos verdwaald.
Het afgedankte kinderbed
met rafelende strikjes
is zonder schaamte weggezet
tussen fijngeknepen blikjes.
‘De milieustraat is zo duur!’
vertellen de verhalen
‘misschien kan de natuur
deze ‘rekening’ betalen.’
Oude wijze bomen
vragen zachtjes aan de wind;
‘zullen we strakjes dromen
dat de mens ons weer….
belangrijk vindt?’
© Marjanekke