Gouden Erespeld voor ex-wethouder Marcel Willemsen

Marcel Willemsen werd in 2010 benoemd als wethouder. Als wethouder heeft hij zich met uiteenlopende portefeuilles bezig gehouden: stedelijke ontwikkeling en ruimtelijke ordening, verkeer en mobiliteit, wonen, economische zaken, toerisme en recreatie, detailhandel en middenstand, horeca en evenementenbeleid. In de vorige raadsperiode was hij wethouder van o.a. financiën, duurzaamheid, sociale zaken en participatiewet. Later kwamen daar ook grote projecten in de ruimtelijke ordening bij. Als wethouder is Marcel Willemsen altijd betrokken geweest bij de grote ruimtelijke projecten van Oosterhout en de woningbouwopgave. Zo is de realisatie en afbouw van De Contreie - tegen de verdrukking van de economische crisis in – een van zijn ‘wapenfeiten’. In de laatste bestuursperiode was hij nadrukkelijk betrokken bij de gebiedsontwikkeling Oosterhout-Oost, niet in de laatste plaats in regionaal verband.

Hij was sowieso een regionaal speler van belang en een geboren netwerker. Korte lijntjes met bestuurders in andere gemeenten, altijd oog voor de Oosterhoutse positie. Mede om die reden was hij ook vaak lid van veel regionale samenwerkingsverbanden; in zijn derde bestuursperiode alleen al zeventien, van het DB Wava tot het voorzitterschap van de Pijler financiën van het platform voor middelgrote gemeenten. De netwerkkracht kwam hem ook vooral van pas als wethouder Economische Zaken. Een verbinder die de taal van het bedrijfsleven verstond. Vermeld mag ook worden de aanleg van de 380Kv-lijn, die uiteindelijk er in Oosterhout niet gekomen is. Niet in de laatste plaats de verdienste van de (regionale) inzet van Marcel Willemsen. Als wethouder Detailhandel heeft hij de eerste aanzetten gegeven – in de periode 2014-2018 – voor de transformatie van de Oosterhoutse binnenstad.

In de afgelopen bestuursperiode was hij verantwoordelijk voor de financiële positie van de gemeente Oosterhout. Die is op dit moment zonder meer rooskleurig te noemen; Oosterhout zit in de kopgroep van gemeenten van dezelfde omvang. Hij legde in deze periode daarnaast vooral ook het accent op duurzaamheid. Vanuit overtuiging was hij ook een fanatiek slechter van barrières die het moeilijk maken om vanuit een uitkeringssituatie naar betaald werk te komen. Kritisch op de ‘hangmat’ die het stelsel van sociale voorzieningen volgens hem wel eens was, maar aan de andere kant was hij zelf ook een soort van bedrijvencontactfunctionaris. Als hij in individuele gevallen mensen naar een baan kon bemiddelen, deed hij dat ook. Het laatste jaar was hij o.a. ook verantwoordelijkheid voor nieuw beleid op het gebied van schuldhulpverlening.