Blog 9 van Natasja: "moeite om van alle pepernoten af te blijven"

07 dec 2015, 10:34 • Nieuws

Sinds negen weken zijn de drie kandidaten van de Afvalrace Oosterhout gestart met hun programma. Zij gaan er in het komende half jaar onder leiding van een personal coach alles aan doen om fitter, gezonder en gelukkiger te worden. Op oosterhout.nieuws.nl schrijven zij in een wekelijkse blog hun ervaringen, hoogte- en dieptepunten, moeilijke momentjes en bereikte resultaten. Hieronder de negende blog van Natasja.

Hallo lieve lezers/volgers,

Vorige week zondag ben ik in mijn blog geëindigd bij de bootcamp van die dag. Vandaag opnieuw zondag, begin ik weer mijn week met een bootcamp. Heerlijk in de vroege ochtend. Samen met mijn zusje Tanya, voor wie ik een 10 rittenkaart heb aangeschaft. Op het moment dat we aankomen zijn er al een aantal sportievelingen aanwezig, toch wordt de groep nog een aardig stukje groter. Totaal met 24 personen en dan natuurlijk ook nog de coaches Lila en Ferdy. Mijn kansberekening om opnieuw als eerste met een opdracht te eindigen, had ik al snel bekeken. Toch volledige inzet natuurlijk, maar eerste voelen voelt zo goed. Wat veranderd je lichaam toch in een korte periode. Ik was erg blij met de locatie, omdat deze al bekend was. De warming up heb ik nu wel vol gehouden, ik wist immers het eindpunt. En kwam als derde vrouw aan, dus ook dat was nog best goed .

Even verder terug in de week, vorige week heb ik de volgende avonden thuis getraind: zondag, maandag, dinsdag en woensdag.

Op woensdagochtend heb ik weer een bootcamp meegepakt. Hij ging erg lekker. Af en toe een beetje mopperen, maar daar haal ik mijn energie uit. Bij 1 van de opdrachten was ik zelfs eerste, ik ben er zo trots op. De groep was wel klein, maar dat maakt niet uit. Ik liep vooraan en Ferdy stond maar te coachen op de zijlijn. Ik was zo vermoeid, kon niet zien hoe ver de andere dames achter mij liepen, ik was te bang om om te vallen. Uiteindelijk bij het laatste deel van het parcours kon ik het wel zien. Nog 40 keer roeien en een klap op de boomstam en klaar. Ik dacht dat het de laatste opdracht was, dus het viel tegen dat we er nog een helling in het losse zand bijkregen. Ik was dood en kon ook echt niet meer naar boven rennen, het was enkel nog tussendoor een huppeltje. Heel tevreden ben ik weer huiswaarts gegaan.

Donderdag een dag vol heerlijke verleiding. Al vroeg in de ochtend maakte ik de kast open en zag in mijn postbakje 2 chocoladeletters. Iedere collega krijgt er 1, maar 1 van mijn collega’s vond dat ik er wel 2 verdiende, vorig jaar was ik ook al zo verwend. Snel die dingen in mijn tas, om ze niet meer te zien en in de avond de kinderen blij te kunnen maken. Kort daarna zag ik echt een heerlijke taart in de koelkast staan en later op de dag kwam er ook nog eens een banketstaaf de afdeling op. Op een gegeven moment leek het zo dat die taart kon praten en mij riep. Toch heb ik niets gepakt. Samen met mijn collega, probeerde we iedereen de taart aan te smeren. Zodat wij zeker niet door de mand zouden vallen. En het is mij gelukt, om er vanaf te blijven !

Later op de avond stond runningtherapie gepland, dit was al een tijdje geleden. Had echt niet het vertrouwen dat het zo lekker zou gaan. We zijn gestart met een warming up om vervolgens een piramideloop te gaan doen. Je bepaalt hierin je eigen tempo. Je begint met een laag tempo en je gaat 4 x een tempo omhoog, om vervolgens dezelfde 4 tempo’s weer verder omlaag te gaan. Dit in totaal 8 minuten, dit zal vast nog verder opgebouwd gaan worden. Een erg leuke opdracht, je moet goed nadenken hoe je inzet, omdat je steeds een tandje harder moet en de minuten vol moet houden. Jois gaf aan dat ik er goed over naar had gedacht. De les duurt natuurlijk een uur, de overige minuten hebben we uitgelopen. Jois en Joyce liepen samen en ik liep alleen in mijn eigen tempo. Bij het uitlopen ging ik voor powerwalken en stukjes hardlopen op de lange stukken. Zodra mijn adem hoog zat, ging ik opnieuw over op powerwalken.

Vrijdagavond hadden we groepstraining, waarin we weer kort het eetpatroon hebben besproken en vervolgens kei hard hebben getraind. Dat heb ik geweten, want zelfs vandaag heb ik nog enorme spierpijn in mijn billen en benen. Mopperend ging ik van de ene opdracht verder met de andere en ook Patrick had het mopperen goed te pakken. De opdrachten worden met de week moeilijker/zwaarder, deze week waren de gewichten ook weer zwaarder geworden. Maar goed we hebben het weer overleefd.

Ik moet zeggen dat ik best moeite heb gehad om van alle pepernoten af te blijven die telkens opnieuw voor mijn neus hebben gestaan, maar dat dit goed gelukt is. Ook de aankomende weken zitten vol verleiding. Volgende week mijn eigen verjaardag. Ferdy en Lilia vinden dat ik voor een gezonde traktatie moet gaan voor mijn collega’s, maar dat lukt me echt niet. De taart is toch besteld, maar zelf doe ik niet mee. Ik neem een stuk van de citroencake die ik gemaakt heb zonder suiker en boter, ook best lekker. Anderhalve week later is mijn man jarig en ook dan zullen er aan aantal verleidingen langs komen, maar dit moet goed gaan als ik zie wat ik nu allemaal al heb laten staan. Voor de kerst heb ik het wat tactischer ingepland, die blijf ik lekker thuis. Mijn gasten hoeven niet bang te zijn om alleen maar gezonde dingen te hoeven te eten, want ik maak diverse kleine gerechten. Zo kan ieder zijn eigen menu samen stellen.

Een geslaagde en sportieve week kan ik wel zeggen en hopelijk gaan de komende weken ook zo. Alleen op deze manier kan ik laten zien dat het ook tijdens de feestdagen mogelijk is om af te vallen. Ik wens iedereen een fijne week.

Groetjes,

Natasja