In het kader van het 30-jarig jubileum van Kookclub LCC schrijft Dolores maandelijks een vrolijke, inspirerende column over eten en koken.
Eerder heb ik al eens genoemd dat ik een groot fan ben van Chef’s Table. Praktisch zonder uitzondering komen deze chefs van ver: ze hebben bijna allemaal veel meegemaakt en grote tegenslagen overwonnen voordat ze doorbraken en wereldberoemd werden.Een Argentijnse chef voelde zich beperkt door de grenzen van de Franse klassieke keuken en ging daarom koken op grote vuren in Patagonië. Een andere chef kreeg een burn-out en besloot, blut en zonder plan, terug te keren naar Zweden, waar hij alsnog succesvol werd. Heimwee naar de smaken van thuis speelt vaak een rol en ook kansongelijkheid is een terugkerend thema. Wat hen op de been hield, is de passie voor het koken. Hun veerkracht bracht hen tot hun huidige succes.
In deze serie zie je ook veel verschillende soorten restaurants. Er is er zelfs één waar ze iedere vijf minuten een mini-gerechtje serveren. Heel veel diversiteit en inspiratie in deze serie; het gaat over zoveel meer dan alleen koken: het zijn mooie, interessante levensverhalen. Soms werkt een heel team meer dan een jaar om het perfecte driesterrenbroodje hamburger te maken. Ik wil maar zeggen: zelfs de top uit de culinaire wereld blijft ‘ploeteren’ in de keuken. Dus dat doe ik ook – op mijn eigen bescheiden niveau. Wat ik geleerd heb van die serie is: niet bang zijn, gewoon proberen en iedere keer weer een beetje beter worden. Zo wilde ik al best een hele tijd een steak tartare maken. Op zich is dat geen ingewikkeld recept, integendeel. Ik weet niet goed waarom, maar ik hikte er toch tegenaan – het kwam er maar niet van. Waarschijnlijk vanwege het rauwe vlees en de rauwe eidooier; toch een tikje spannend.
Maar ineens, geïnspireerd door die chefs: gewoon gedaan. Dus een mooi stuk ossenhaas gehaald. En toen aan het werk: rustig het koude vlees snijden – in plakken, daarna in repen en blokjes. De andere ingrediënten erbij en natuurlijk pittige cornichons erdoor. En wat denk je? Hartstikke goed gelukt! De eerste keer nog zonder eidooier, maar de volgende keer doe ik dat beslist wél. En dan maak ik ook de mayo zelf – gewoon omdat het kan. Een mooie salade erbij en knapperige frietjes uit de airfryer: aardappelen wassen (en drogen) voordat je ze snijdt, dan in een plastic zak met wat rijstolie en een beetje paprikapoeder husselen. De airfryer voorverwarmen op 200°C en de frietjes in 20 minuten goudbruin bakken. Iedere vijf minuten even opschudden. Superlekker, krokant en nauwelijks vet.
Wie niet waagt, die niet wint. Durf te koken!
Met culinaire groet,Dolores
Tip: Steak tartare met frietjes