Tienerpartij: "Noem straten naar Anne Frank en De Witte Roos!"

Een van de initiatiefnemers, Indy Huisman van de Tienerpartij: "Van Anne Frank snapt iedereen waarom die een eerbetoon verdient. Haar dagboek maakt het voor onze generatie makkelijker om ons in die tijd in te leven. Nog steeds wordt ze wereldwijd gelezen. Dat tiener Anne zoals vele anderen alleen vanwege haar jood-zijn naar een concentratiekamp is afgevoerd en daar haar dood vond, mag nooit vergeten worden! Een straatnaam is passend, denk dat niemand het erg zal vinden in de Anne Frankstraat te wonen."

De Tienerpartij vraagt echter ook aandacht voor twee Duitse jongeren die in ons land nog nauwelijks bekend zijn maar onze aandacht verdienen. Het gaat om broer en zus Hans en Sophie Scholl die samen met andere studenten de geweldloze verzetsgroep De Witte Roos oprichtten. Zij voerden geen aanslagen uit, saboteerden ook niets, maar verspreidden in het geheim pamfletten waarin ze kritiek uitten op Nazi-Duitsland. Indy: "Om op dat moment in Duitsland in verzet te gaan, vereiste natuurlijk heldenmoed. Er waren maar heel weinig mensen die dat toen daar durfden. Ze veroordelen hoe honderdduizenden joden afgevoerd werden, de inval in Polen en hoe tal van Duitse soldaten sneuvelden bij de Slag om Stalingrad." De pamfletten werden in thuishaven München en door een knap netwerk ook in steden als Hamburg en Berlijn verspreid.

Op 18 februari 1943 werden ze bij het verspreiden van hun zesde pamflet opgemerkt door de schoolconciërge die ze aangaf bij de Gestapo. Er volgden vijf lange dagen van verhoren en martelingen. Hans en Sophie namen alle verantwoordelijkheid op zich en weigerden namen te noemen van medestudenten die actief waren bij de Witte Roos. Indy, zelf tweedejaars scholiere van Curio effent: "De verslagen van hun verhoren zijn later teruggevonden en ook verfilmd. Ze waren een van de weinigen die de verhoren van de Gestapo, de geheime politie van de Nazi’s, wisten te doorstaan." Er volgde een schijnproces onder leiding van de beruchte Nazi-rechter Roland Freisler die hen tot de dood met de guillotine veroordeelde. De beul Johan Reichhart – ooit groenteboer in Den Haag – voerde het vonnis uit en prees later de moed van beide jongeren.

De laatste woorden van Hans Scholl (24) waren "Leve de Vrijheid!" Sophie (21) nam afscheid met de woorden "Zo’n mooie, zonnige dag, en ik moet gaan. Maar wat maakt mijn dood nu uit als er duizenden mensen door in actie komen." Veel leden van De Witte Roos werden later toch nog opgepakt, hen wachtten eenzelfde lot. De Engelse RAF bemachtigde het laatste pamflet en strooide het in de herfst van 1943 in 1,5 miljoen exemplaren boven Duitsland uit. Het pacifistische verzet met woorden is door de jaren heen steeds meer tot de verbeelding gaan spreken in Duitsland. Indy: "Bij de volksverkiezing van de Grootste Duitser Aller Tijden (in 2003) eindigden Hans en Sophie Scholl op de vierde plaats." Daarmee gingen ze illustere landgenoten als Bismarck, Goethe, Beethoven, Kant, Einstein, Dietrich en Brandt vooraf.

Een film over het leven van Sophie Scholl sleepte nog een Oscarnominatie binnen. In Nederland is het verhaal van De Witte Roos tot nu toe vrij onbekend gebleven. Indy Huisman: "Daarom die naamgeving nu na 75 jaar. Met Anne Frank zijn we een beetje laat maar met De Witte Roos kunnen we de eerste van Nederland zijn.’ Indy wacht in spanning af hoe de burgemeester en de raad zullen reageren. ‘Maar het belangrijkste is dat deze jongeren alsnog de aandacht en het eerbetoon krijgen die ze verdienen. Ze hebben ervoor gestreden dat ook wij vrijheid van meningsuiting hebben."