Een zinderende zaterdagmiddag, waarin het kampioenschap maar even binnengehaald moest worden, want daar ging iedereen toch wel gemakshalve vanuit. De spanning was voelbaar in de luxe touringcar die om half één het parkeerterrein van vvSCO verliet. De spelers oogden redelijk ontspannen, maar ze waren zich maar al te bewust van de kleine marge tussen hen en RFC. Aangekomen bij Dubbeldam in Dordrecht was het toneel snel gezet, met ruim 250 Oosterhoutse supporters die langs de zijlijn een plekje hadden gevonden, een zee van wit-blauwe rook, en vuurwerk dat de lucht sierde.

De wedstrijd was intens vanaf het begin. SCO nam meteen het initiatief, op zoek naar die cruciale vroege goal. Maar ondanks enkele mogelijkheden bleef de score lange tijd 0-0. Ondertussen werd de druk groter, met RFC dat thuis in Raamsdonksveer inmiddels een voorsprong van 1-0 had genomen tegen RWB. In de 25e minuut viel dan eindelijk ook de eerste treffer voor SCO. Na een goede voorbereidende actie van Steven Bliemer stond Mees de Leijer oog in oog met de Dordtse keeper, die hij omspeelde om vervolgens de bal binnen te schuiven. De ontlading op het veld en in de dugout was groot. Echter, de warmte en het hoge tempo begonnen langzaam ook hun tol te eisen. SCO slaagde er niet in om hun voorsprong uit te breiden, en Dubbeldam kwam beter in het spel, vooral dankzij een geslepen, sterke spits en een vlugge rechtsback. Toch wisten ook zij geen echte kansen te creëren, en vlak voor rust kon Axel Kastelijns onverwacht profiteren van een communicatiefout tussen de keeper van Dubbeldam en zijn verdediging, waardoor SCO ging rusten met een 2-0 voorsprong.

De tweede helft liet hetzelfde spelbeeld zien, maar de spanning nam snel toe toen het nieuws doorkwam dat RFC de voorsprong inmiddels had uitgebreid naar 3-0. Het verschil in doelsaldo was daarmee geslonken naar 1 enkele goal. SCO bleef echter gefocust en slaagde erin de marge weer te vergroten door de 3-0 tegen de touwen te werken, dankzij een knappe kopbal van Luc van Dongen bij de tweede paal na een hoekschop van Mees de Leijer. Aan deze stand veranderde tot het einde niets meer en na krap twee minuten blessuretijd floot de scheids voor het einde van de wedstrijd. Omdat RFC later was begonnen, moest SCO in spanning op het veld wachten op het laatste fluitsignaal in Raamsdonksveer. Tien spannende minuten later kwam het verlossende nieuws: RFC had in een ultieme poging nog te scoren de voorsprong nog uit handen gegeven. Hierdoor werd SCO niet op doelsaldo, maar zelfs op punten de terechte kampioen in 4D! Het veld vulde zich met feestende spelers en supporters, vuurwerk knalde, kampioensshirts en een echte kampioenschaal werden uitgereikt.

De terugreis werd gemaakt in een heuse partybus in plaats van de touringcar. In plaats van meteen naar Oosterhout te rijden, maakte deze eerst nog een omweg langs het Amphia Ziekenhuis in Breda. Daar ligt namelijk Noa Peeters, de topscorer van SCO die na een ongelukkige val in de vorige wedstrijd en de daaruit volgende ingrijpende operatie aan zijn arm helaas niet bij kon zijn. Natuurlijk stond SCO daar even bij stil. De gehele selectie stapte uit de bus om hun teammaatje een hart onder de riem te steken en hem zijn eigen kampioensshirt te overhandigen. Eenmaal terug in Oosterhout werd de bus door supporters met gejuich en vuurwerk binnengehaald. Het was een gedenkwaardige dag, een die voor altijd in de harten van de spelers, staf en supporters van SCO gegrift zal zijn. Na de huldiging door de KNVB voor de kantine in Oosterhout ging de tapkraan volledig open en werd het kampioenschap uitbundig tot in de late uurtjes gevierd. De spelers, uitgeput maar superblij, genoten van hun welverdiende feest en ze kijken vol vertrouwen uit naar het volgende seizoen, klaar om hun talent en teamspirit in de 3e klasse te laten zien.