Binnenkijken bij… R. Lamme Tankstations

In het eerste deel van de serie ‘Binnenkijken bij…’ zijn we te gast bij Remko Lamme van R. Lamme Tankstations. Hij is de derde generatie in deze brandstof-familie. Zijn vader Dick Lamme begint bij het begin: “In 1963 zijn mijn ouders begonnen met een tankstation langs de A1 bij Eemnes. Wij woonden naast het tankstation en recht langs de snelweg. Dat was destijds niet de snelweg zoals die nu is hoor! Wij verkochten bijvoorbeeld ook brommix, want je kon met je brommer nog over de snelweg. Wanneer je het terrein op reed kwam een pompbediende je auto vol tanken. Omdat het een bediende pomp was, kwamen de klanten eigenlijk nooit in het tankstation zelf. Hooguit als ze een blik olie nodig hadden, maar meestal brachten wij dat ook naar de klant. De pompbediende nam geregeld een thermoskan met warme koffie mee voor hemzelf. Maar voor vaste klanten had hij ook wel een bekertje in zijn kan.”

Dick gaat verder: "Aan de overkant van de snelweg kregen we eind jaren 60 een tweede tankstation. In die tijd lag daar nog geen stroom. Als ik ’s morgens ging openen moest ik wachten op de eerste klant. Hij kon dan helpen om de dieselaggregaat op te starten, zodat de benzine uit de tanks kon worden gepompt. Mijn moeder stak ook meerdere keren per dag met een ketel koffie over naar de andere kant van de snelweg A1. Dat kon toen nog gewoon!” Vanaf 1968 maakten de pompbedienden plaats voor zelfservice. Dick: “Doordat er geen bediende meer aan de pomp stond, kwamen onze klanten ook in het gebouw naast de pompen. De winkel werd het verlengstuk van ons tankstation.”

“Naast een kleine koffie-automaat buiten, kregen we binnen een houten getimmerd kistje met wat snoepgoed zoals Marsen. Later kregen we een automaat in de shop met poederkoffie. Dat was voor die tijd heel revolutionair. In de jaren 70 werd het filterkoffie in grote kannen. De kwaliteit ging toen met sprongen vooruit.” In 1979 nam Dick Lamme het Shell tankstation op de Belgische grens over. Dick: “Dat was Hazeldonk-West, met het verkeer richting het zuiden. Mensen vulden daar graag nog de tank met de tankpas van de baas voordat zij op vakantie gingen. Er was in die jaren nog geen vakantiespreiding. Hierdoor kwam het wel eens voor dat de automobilisten meer dan een half uur stonden te wachten om te kunnen tanken.” Remko vult hem aan: “Mensen belden hier vanuit een telefooncel naar bijvoorbeeld oma om te vertellen dat ze al bij de Nederlands-Belgische grens waren. Ze legden dan een handje kwartjes bovenop de telefoon, maar er werden regelmatig muntjes vergeten. Dat was een mooi extra zakcentje voor mijn broer Eelko en voor mij!”.

Naast de koffie, die in die tijd in grote metalen ketels met een tapkraantje werd verkocht, werd ook gastvrijheid in de tankstations steeds belangrijker. Dick: “Hazeldonk was de laatste pomp in Nederland en veel vrachtwagenchauffeurs vulden graag de tank nog even af voordat ze over de grens gingen. Wij hadden voor hen een aparte ruimte waar ze even konden relaxen en een douche waar ze zich even konden opfrissen.” Naast de koffie werd er ook al voorzichtig wat eten uit een primitieve keuken geserveerd. “De gehaktballen die wij verkochten waren een grote hit! Die hielden we warm in grote ketels en werden met name door de internationale chauffeurs veel gegeten. Deze kregen binnen ons bedrijf dan ook snel de naam ‘truckersballen’. Daarnaast werden er ook steeds vaker tijdschriften, boeken en cassettebandjes verkocht en elektronische apparaten op 12 volt, zodat die in de vrachtwagen konden worden gebruikt. Destijds waren ook wegenkaarten een belangrijk item, want er was nog geen TomTom. Iedereen kent nog wel het grote Shell 100.000 Stratenboek!”.

Ook wat betreft de service ging het erg ver. Dick: “Ik weet nog een keer dat een oudere dame met een bus op groepsreis was en bij een tussenstop op Hazeldonk even naar het toilet was gegaan. Eenmaal weer buiten bleek dat haar bus alweer was vertrokken richting Costa Brava. Helemaal in paniek kwam ze binnen. Nadat we haar een bakje koffie hadden gegeven en een paar telefoontjes hadden gepleegd, heb ik haar uiteindelijk ver in België weggebracht naar haar bus, die daar bij een pomp op haar had staan wachten. De vrouw was zo dankbaar dat ze me vertelde dat ze een goed woordje voor me zou doen als ze aan de hemelpoort zou staan. Ze zou daar immers veel eerder aankomen dan ik!”. Remko vult hem aan: “Tankstations zitten altijd vol menselijke verhalen, helemaal langs de rijksweg. Alles draait om onze gasten. Altijd, ook als er iemand in paniek is of hulp nodig heeft. Juist dan, want er is verder niemand waar ze naartoe kunnen.”

In de jaren ’90 begon Remko in het bedrijf van zijn vader. Eerst als invaller en vakantiemedewerker bij Shell Hazeldonk, later full-time als medewerker van Shell Liesbos bij Etten-Leur. Remko: “Wij woonden destijds in Prinsenbeek, dus ik kon daar iedere dag lekker op mijn fietsje naartoe.” Kort daarna kon hij aan de gang als manager van Q8 Vrouwenhof in Roosendaal, dat een jaar later pas zou worden omgebouwd tot Shell tankstation. Dat was toen nog een handbediende pomp. Remko: “Wij probeerden altijd wat extra service te bieden. Zo werden de banden bijvoorbeeld even snel opgepompt, of de voorruit gewassen.” In 1995 kreeg Remko de kans om samen met zijn vrouw Corina Esso Seghwaert in Zoetermeer over te nemen. “Dit was meer een wijkwinkel. In die tijd was op zondag de supermarkt nog gesloten, dus wij verkochten ook bier, wijn en barbecuevlees." Later kwam Esso Willemsbos in Nunspeet erbij. “Dat was ook een mooie locatie. Vooral de bezoekers van de Veluwe in de zomer waren altijd vol goede zin. En niet te vergeten de motorrijders ieder jaar op weg naar de TT in Assen!”.

Halverwege de jaren ’90 keren Remko en Corina terug naar Brabant. “We hebben ons altijd erg thuis gevoeld in Oosterhout en besloten om weer hier te gaan wonen. We kregen de kans om aan de slag te gaan met Esso Sandelingen West aan de A16. Dit is ook waar de eerste belegde broodjes in de tankstations kwamen. We hadden daar de eerste bakkerij met een echte DeliFrance. De chocoladebroodjes en baguettes gingen letterlijk en figuurlijk als warme broodjes over de toonbank. In deze winkel werden ook verse popcorn, hotdogs en pizza’s verkocht. Voor die pizza’s zijn Corina en ik zelfs nog in België op cursus geweest bij een collega met een tankstation bij de Metropolis bioscoop in Antwerpen. Later, toen we Esso Zevenbergsche Hoek erbij kregen, werden koffie en koeken belangrijker. De koffiemachines werden steeds beter en naast de gewone koffie gingen Nederlanders vaker cappuccino drinken. Hier hadden we ook een vestiging van AH to Go en heb ik veel geleerd over gastvriendelijkheid en over hoe ‘het spelletje’ werkt in de retail.”

In het begin van de nieuwe eeuw komt Shell weer op het pad van Remko en Corina. Ze krijgen de kans om vier tankstations te gaan runnen langs de snelwegen A59 en A27. Enkele jaren geleden kwam daar nog een vijfde tankstation langs de A58 bij. Remko: “Het eten in onze winkels kreeg een steeds prominentere plaats. Het werd voor ons belangrijk dat onze gasten zich in onze winkel thuis gingen voelen. En als ze dan hun tank wilden vullen, konden ze net zo goed meteen hun buikje vullen.” In die jaren wordt de koffie in de tankstations van nog betere kwaliteit. Machines worden verbeterd en de eerste Starbucks2go machine komt in de winkel. Koffie met de smaak en kwaliteit die mensen gewend zijn uit de Starbucks vestigingen van over de hele wereld. Remko: “Naast de koffie van Starbucks verkopen wij ook verse barista koffie van hoge kwaliteit. Daarvoor worden onze barista’s speciaal opgeleid. Zo weten zij alles over de verschillende soorten koffiebonen en krijgen zij een cursus ‘latte art’ om bijvoorbeeld een hartje in het schuim van een cappuccino te maken!” Corina werd vorig jaar zelfs tweede bij de landelijke wedstrijd om de Baristacup en wist ook dit jaar door te dringen tot de halve finale. En de tankstations van Remko en Corina wonnen dit jaar de publieksprijs voor de lekkerste koffie!

Sinds oktober van dit jaar is de vestiging in Meerkerk afgestoten. Daar zijn vijf nieuwe tankstations in de regio voor teruggekomen, waaronder het Shell tankstation aan de Pasteurlaan. Remko vertelt vol trots: “Na al die jaren in het vak kregen we de kans om in onze eigen woonplaats aan de gang te gaan. Dat is natuurlijk erg bijzonder. Wij voelen ons enorm betrokken bij wat er speelt in Oosterhout en de lokale binding is erg leuk.” In de stad waar de slogan ‘eerst eten’ veelvuldig wordt gebruikt, is het dan ook logisch dat de bakkerij een belangrijke plaats in de winkel heeft. “Op zondagmorgen kun je hier een heerlijk ontbijtje halen met verse jus d’orange, een goede barista koffie en een ovenvers croissantje. Maar eigenlijk kan dat iedere dag van de week! En wist je dat wij ook verse hele broden en versgebakken koeken verkopen?”. De zorg voor milieu en dierenwelzijn worden ook steeds belangrijker, zo vertelt Remko. “De koeien voor ons vlees lopen in de vrije natuur rond, de kippen scharrelen in stallen met overdekte vrije inloop en de varkens leven in diervriendelijke ‘wroetstallen’. En uiteraard schenken wij alleen Fairtrade en biologische koffie, kunnen wij ook heerlijke vegetarische en veganistische broodjes beleggen en is zelfs een halal broodje voor ons geen enkel probleem.”

Tim en Rik, de twee oudste zonen van Remko en Corina zijn inmiddels ook met regelmaat aan het werk binnen het bedrijf. Tim: “Ik werkte al regelmatig in de vestiging Molenheide, maar nu kan ik op de fiets naar de Pasteurlaan. Het werken in een buurtstation is overigens wel heel anders dan langs de rijksweg. Maar beiden hebben zo hun charme.” Of hij van plan is om de zaak van zijn vader over te nemen? “Ik ben druk bezig met andere dingen op dit moment. Na mijn studie aan de Johan Cruijff Institute ben ik part-time aan de slag gegaan als trainer/coach. Dit is goed te combineren met het werken binnen het bedrijf van mijn ouders. Ach, wie weet wat de toekomst ooit nog zal gaan brengen…?”