Marjanekke: Bosbranden in Australië

12 jan 2020, 6:30 Marjanekke
koala
Pixabay License / Angelo_Giordano

Om de week lees je een actueel gedicht van de Oosterhoutse dichter Marjanekke. Wanneer de actualiteit daarom vraagt schrijft ze er een extra. Zoals deze week over de bosbranden in Australië.

Bosbranden in Australië

Onmacht en intens verdriet.

Australië staat in brand.

Vlammen vinden een gebied

zo groot als twee keer Nederland.

Miljoenen hectare grond

vernietigd door het vuur.

Een droevige en diepe wond

voor mens, dier en natuur.

De brandende rode lucht

ademt de onzekerheid.

Duizenden mensen op de vlucht,

zij raakten werkelijk álles kwijt.

De hulpeloze kangoeroe

verkent de bange wegen.

Waar moet hij nu naartoe

om te kunnen overleven?

Koala’s klimmen vlug

in vertrouwde hoge bomen,

maar een veilige reis terug

zal er nooit van komen.

Brandweerlieden opereren

in de smeulende natuur.

Zij helpen en proberen,

halen dieren uit het vuur.

Diep respect voor deze handen

welke zó onmisbaar zijn.

Zij ervaren forse branden,

ontmoeten dierenleed en pijn.

Verkoolde dieren langs de wegen

zijn verslagen door de dood.

Al het leven sméékt om regen.

Dit verlangen is zó groot.

Het imago van de premier

is alles behalve fraai.

Hij vertrok ondanks de vlammenzee

naar het zonnige Hawaï.

Na een speech gevuld met spijt

en een flinke zak met geld

bleek hij voor de meerderheid

geen plotselinge held.

Een groot protest op straat.

De regering schiet tekort

omdat verandering van klimaat

niet serieus genomen wordt.

De échte helden trotseren

al geruime tijd het vuur.

Willen stukjes hoop creëren

voor de prachtige natuur.

Acties worden opgestart

op allerlei manieren.

Mensen met een huilend hart

rouwen om de dieren.

Zij zijn allen diep geraakt,

verstaan de ernst en vrees.

Hebben buideltjes gehaakt

voor de hulpeloze wees.

Oprechte steun uit warme lagen

verzachten enigszins de pijn,

helpen met verdragen

en zullen nog lang…

nodig zijn.

© Marjanekke