Blog Burgemeester: "de kracht van verbondenheid"

In Nieuw-Beijerland voltrok zich vorige week een immens drama. Een buurtvereniging had een BBQ georganiseerd als activiteit om elkaar nog beter te leren kennen en te vieren dat ze met elkaar samenleven op een mooie plek die hen zeer dierbaar is. Een prachtige plek aan één van de dijken die het waterrijke gebied daar kenmerkt. En toen voltrok zich een vreselijk drama. Een vrachtwagen met oplegger raakte daar ter plekke van de dijk en reed dwars door de feestelijke samenkomst. Met zeven doden waaronder één ongeboren kindje en zeven gewonden tot gevolg.

De aanwezigen moeten direct in een shocktoestand hebben verkeerd, dat kan ook niet anders als je zo iets verschrikkelijks voor je ogen ziet gebeuren. Na de eerste klap rijst meteen de vraag hoe je de overgebleven betrokkenen en slachtoffers, naasten en buurt- en dorpsgenoten van dit afschuwelijke voorval en verlies kunt troosten. Hen kunt helpen dit alles een beetje te verwerken, kunt begeleiden door een langdurig rouwproces om vervolgens weer een beetje het “normale” leven op te gaan pakken.

Ik zag mijn collega burgemeester zijn uiterste best doen om betekenis te geven aan het onheil dat zich daar voltrokken had. Maar eigenlijk zijn daar geen woorden voor. Je kunt op dat moment, terwijl de hulpdiensten brandweer, ambulancedienst en politie de menselijke schade proberen te beperken, ook niet veel meer doen. Natuurlijk komt er een onderzoek naar de toedracht en kan dat consequenties hebben voor personen. Maar daarmee kun je de slachtoffers en ooggetuigen niet direct helpen. Er ontstond ook meteen een discussie in de media over hoe je dit soort rouwprocessen zou moeten ondersteunen. Ergens las ik een goede opmerking van een psycholoog die zei: ”laat die mensen in eerste instantie eens met rust, want de buurt is hecht en heeft vooral ondersteuning nodig van elkaar”.

Deze groep, een relatief kleine gemeenschap, is zo verbonden dat ze eerst en vooral samen het enorme verdriet wil delen. Het is goed om te zien dat juist die kracht en verbondenheid hen hierbij kan ondersteunen. Het gevoel om deel uit te maken van een samenleving of groep ontstaat niet vanzelf. En toch kan het van belang zijn; niet alleen bij dit soort verschrikkelijke gebeurtenissen maar ook gewoon in het dagelijks leven. Hoe fijn is het om elkaar te helpen door je zorgen en verdriet ook dichtbij te kunnen delen.

Deze week was ik ‘s morgens in Den Hout bij ‘Festival onder de bomen’. Ik zag daar zo’n voorbeeld van verbondenheid en het onderhouden daarvan. De kinderen hadden een speelweek op een veldje achter de kerk. Het weer was mooi en door met elkaar te knutselen en hutten te bouwen of te dansen leerden ze elkaar nog beter kennen. Kinderen van plus minus zes tot soms zelfs veertien en vijftien hadden met elkaar een mooie week. Maar niet alleen zij: moeders, vaders, opa’s en oma’s, alle generaties hadden een rol in de opbouw van het afsluitende feest op vrijdag of door het helpen van de kinderen.

Ik weet wel dat het moeilijk is het intense verdriet van de ene gemeenschap te zetten naast het geluk van de andere, maar ik denk dat ze een hele belangrijke relatie hebben met elkaar. Verbondenheid ontstaat niet vanzelf, maar kan wel in het leven van mensen en bij het verdriet wat zij daar soms bij ervaren een enorme steun zijn.

Mark Buijs

Burgemeester Oosterhout"